कविता

तिमी
बिर्सिन चाहेर पनि सम्झिए तिमीलाई
कतै सम्झिन चाहेर पनि सम्झिए तिमीलाई
चाहेर पनि बिर्सन नसकेको मान्छे तिमी हौ
बिर्सिन खोज्दा खोज्दै सम्झिएको तिमी हौ।

तिमीलाई सम्झन कुनै समयलाई पर्खनु पर्दैन
ब्यस्त हुँदा हुँदै पनि सम्झने मान्छे हौ रत सम्झन्छु
फेरि ब्यस्त हुन खोज्दा पनि सम्झिने मान्छे हौ
हरेक पल तिमीलाई सम्झिन्छु खै किन थाहा छैन।

तिमीलाई अनलाइन देखे पनि तिमीलाई सम्झिन्छु
अफलाइन छौ तिमी र पनि तिमीलाई नै सम्झिन्छु
मोबाइलमा फोन बज्दा पनि तिम्रै हो कि झस्किन्छु
नबज्दा फोनको रिङ पनि हेर तिमीलाई नै सम्झिन्छु।

लाग्दा बाडुली पनि तिमीलाई तिम्रै झल्को आउँछ
बाडुली नलाग्दा तिमीलाई सम्झिन्छु बिर्सियौ कि भनी
सम्झिन नचाहदा नचाहादै पनि सम्झिन्छु मात्र सम्झिन्छु
भुल्न बानी पार्नुछ तिमीले जस्तै भन्छु फेरि पनि सम्झिन्छु

हिजो थियौ साथमा थिएन केहिथेन यादमा मात्र तिमी थियौ
छैनौ आज नजिक बसेको दुरी टाढा छ यादमा सम्झिन्छु
अचानो बनी चोट सहनुको पिडा वास्तविक बुझ्नुपर्दा हेर
यादको उपहार दियौ नमेटिने गरि रत तिमिलाई सम्झिन्छु।

भुल्नु भन्दा सम्झनै लत लागेछ मलाई हरपल सम्झिन्छु
यात्रामा निस्कदा बिर्सन खोज्छु तर तिमीलाई सम्झिन्छु
हामीले कलेज समयमा हिडेको बाटो हिड्दा टक्क रोकिन्छु
तिमी बाटो मोडेर गयो तर म अझै उस्तै र पहिले जस्तै सम्झन्छु।

मेरो जिन्दगीको खास थियौ हिजो आज पनि छौ र भबिस्यमा पनि रहनेछौ मेरो हरपल धड्किने धड्कन रहनेछौ तिमी मात्र तिमी तिमीलाई जिन्दगीभर साथ दिन नसके पनि तिम्रो जिवनमा सकारात्मक परिवर्तन आयोस भन्ने चाहने मान्छे ....😥😥